 Wysłany: Pon 15:06, 05 Lut 2007 Temat postu: |
|
No cóż 
A to przekorne opowiadanie |
|
| Wysłany: Pon 9:47, 05 Lut 2007 Temat postu: |
|
No i znowu trafiło do tekstów  |
|
| Wysłany: Pią 12:24, 02 Lut 2007 Temat postu: |
|
Jesteś adminem, możesz chyba przenieść ten temat do opowiadań  ? |
|
| Wysłany: Pią 12:04, 02 Lut 2007 Temat postu: |
|
może to opwiadanie do opowiadań  |
|
| Wysłany: Czw 18:03, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| No, to jest myśl |
|
| Wysłany: Czw 18:00, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| jak przyjdzie to dam jej zapas sprite może ją wtedy udobrucham ^^ |
|
| Wysłany: Czw 17:59, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| Ah... no ale wenę trzeba dobrze traktować, to chętniej będzie wracać i może nie będzie się tak fochać o byle co |
|
| Wysłany: Czw 17:56, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
no  i od tego czasu ma napady fochów |
|
| Wysłany: Czw 17:54, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| Powiedzmy że coś kumam ale biedna wena, no |
|
| Wysłany: Czw 17:54, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| bo sie jej sprite skończył i jej nie zauważyła i się potkła | |
| Wysłany: Czw 17:52, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| Biedna... tylko pytanie czemu się potkła |
|
| Wysłany: Czw 17:52, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| moja już była w szpitalu xD ale nie zmojej winy, bo się potkła o kupę ciuchów i zrobiła dziurę w głowie |
|
| Wysłany: Czw 17:48, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| Ja i bez glanów jestem groźna Ale dla weny jestem miła, bo jeszcze się biedna przestraszy i całkiem ucieknie |
|
| Wysłany: Czw 17:46, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| bo inaczej ją skopię moimi utytłanymi glanami |
|
| Wysłany: Czw 17:45, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| Może jej przejdzie... oby |
|
| Wysłany: Czw 17:44, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| heh, moja się obraziła i dupa teraz se poczekam |
|
| Wysłany: Czw 17:41, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| Moja wena ma to samo... poszła na spacer i znikła, no!
Niestety Ale zwykle piszę tak żeby było na później jeszcze, ale w końcu nawet zapasy się kończą... |
|
| Wysłany: Czw 17:39, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| albo się na mnie obraziła, bo coś nie chce przyjść | |
| Wysłany: Czw 17:38, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| Warum? Znaczy się czemu? | |
| Wysłany: Czw 17:37, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| hehe, moja wena się chyba utopiła |
|
| Wysłany: Czw 17:36, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| Aha! ABS to "absolutny brak szyi" jako że Daron ma wg mnie strasznie gruby kark |
|
| Wysłany: Czw 17:31, 01 Lut 2007 Temat postu: |
|
| no dobra, zawsze sądziłam, że nawet głupie pomysły muszą znaleść ujście xD | |
| Wysłany: Czw 17:25, 01 Lut 2007 Temat postu: Miau miau |
|
Żondze tym działem  niah niah niah
A oto bajerancka opowiastka o SOAD
Widać w niej przechył musicalowy ("Koty")
---------------- Serj sobie szedł po krawężniku podśpiewując Domowe Przedszkole. Nie widział, że czai się za nim groźnie wyglądający cień... Sylwetka cienia wskazywała na kobietę... kurde, a może na kota? Trudno określić zmorę... oczy zmory zalśniły złotawym odcieniem ognia... bezszelestnie na czterech łapach stworzenie podbiegło do Serja, i wskoczyło mu na głowę Stworzenie zasyczało jak prawdziwy kot. Serj wrzasnął i próbował zrzucić dziwną istote, ale ona sama zeskoczyła. W świetle latarni ukazała się w całej swojej krrrrasie. -Miauu -powiedziała uwodzicielsko. Piękna, dziewczyna-kot, w czarnoczerwonym stroju zakreciła ogonem. Serj aż wytrzeszczył oczy. -Biedny bezdomny kotek... -podniósł i spróbował pogłaskać kocicę po łebku. Efektem kociczka znów siedziała mi na głowie. -No dobrze... -stwierdził. -Niech bedzie... Spróbował zrobić krok, ale wywalił się pod kocim ciężarem. Kotka prychneła wściekle i szmyrgneła na drzewo bo właśnie zjawił się człowiek-pies! Serj wziął więc kija i postanowił odgonić człowieka-psa! Nic to nie dało. Stwór rzucił się na badyla i go pogryzł. Coś znajomo wyglądał Serjowi ten zwierz, ale nie myślał o tym. -Rzuć mu ten patyk, idioto! -syknęła kotka z drzewa. Serj nie podejrzewał że koty więc... -OO! Mój wewnętrzny głos do mnie mówi! -wrzasnął Serj i pomyślał :Kurde, skoro mój wewnętrzny jest kobietą, to może ja też...? Hmmm... Daron nawet nie jest taki zły... Wziął badyla i zagwizdał na czlowieka-psa. człowiek-pies zadowolony zacząl skakać wokół Serja z wywalonym jęzorem... -Daron, zamknij mordę, bo debilnie wyglądasz... -mruknął Serj. Człowiek-pies zamknął i zaczął ładnie prosić stając na dwóch łapkach. Serj rzucił patyczek, a Daron pognał zadowolony. Gdy dogonił badyla, usiadł dumnie w trawie i zaczął gryźć patyk. -Hau! -ryknał po chwili i biedna kotka musiała wracać na drzewo. A Serj został potraktowany jak drabina. Najpierw kotka pognała skacząc mu na głowę, a po chwili daron wbiegł mu na plecy i wskoczył na gałąź. Jakaś gałąź się złamała i coś zleciało z tego drzewa. Serj spojrzał i zanim sie obejrzał, złapał lecącą na niego kotkę -Miau... Mój bohaterze... -kotka zrobiła słodką minkę i spojrzała Serjowi w oczy. -k****, może mnie ktoś zdejmie, co?! -Daron przerwał tą romantyczną chwilę. No ale nikt mu nie pomógł. Więc po chwili dało się usłyszeć odgłos czegoś obijającego się o gałęzie i z piskiem zlatującego coraz niżej. Po chwili na Serju wylądował Daron i podrapał się za uchem, brudząc sobie cały swój ABS butem. Kotka oczywiście w porę zwiała. -Hau! -Daron szczeknął i skoczył do kotki. -Phhhhhhhhhh!!! -zasyczała wściekle i zaczęła go okładać łapkami robiąc mu śliczne ślady pazurków na mordzie. Serj tymczasem się podniósł, otrzepał i spojrzał na biednego podrapanego Darona. -Daron na litość, zdejmij to debilne przebranie! -rozkazał bardzo władczo Serj. -Ta jest! No to Daron zdjął. -Było powiedzieć, że nie masz nic pod spodem... -westchnął Serj, po czym złapał kotkę wpół, przerzucił ją sobie przez ramię i poszedł. Tymczasem rozdzianym Daronem zainteresował się człowiek-parówka. Nie minęła chwila, a Daron spieprzał ile sił w nogach, bo człowiek-parówka okazał się gejem. Kotka byłaby aż spadła z Serja zanosząc się wariackim kocim śmiechem. -k****! Możesz nie kopać, kocie?! -w końcu potrząsnął kotką, gdy kopnęła go w twarz. Doniósł kotkę do domu i zrzucił na podłogę. Oczywiście spadła na cztery łapy, zamachnęła ogonem. Serj oparł ręce na biodrach i spojrzał na kota. Kotka była całkiem ładnym przykładem dachowca. Drobna, smukła, postawiła ogon na sztorc, delikatnie poruszając jego końcówką. Gładkie, czarne futerko lśniło czerwienią, złoto-czerwonawo podpalana, w grzywie, złotej, miała dużo kosmyków czarno-czerwonych. Jasny pyszczek z czarną "maską" na oczach. -No to teraz oddam cię do schroniska -szatańsko zachichotał Serj. -Odjebało ci...? -syknęła kotka. -No a co mam z tobą zrobić...? Uśpić...? Wiem! Wysterylizuję cię! -Zjebało cię naprawdę. Wtedy ci się nie przydam... ani ty mi... Kotka podniosła się na dwie łapy. -A co ja z ciebie będę miał...? -Moim zdaniem, dobrze będziesz miałuałauł... -No ale co mi po takim sierściuchu, jak ty...? -Miau? -Na nic mi. Jeżdże w trasy koncertowe... -To ja będę ochroniarzem! -Ty...? -A podrapać cię...? -Taki kociak jak ty...? A udrap! -MIIIIIIJAAAAUUUŁŁŁŁ! Serj zanim się obejrzał, leżał w kawałkach na podłodze. -Zadzwonię po pogotowie, co? Może jeszcze da się ciebie zszyć. -wzięła za telefon i wykręciła. -Miau. -Słucham? -spytał facet który odebrał. -Miau! -Proszę mówić wyraźniej... -MIAU. -Nie rozumiem! -M jak Mariola, I jak Iza, A jak Adam, U jak Urszula! Miau! -Coś czarno widzę swoją przyszłość... -jęknął Serj. -O! Przespałeś obiad! -to Shavo obudził Serja bawiąc się kroplówką pacjenta z sąsiedniego łóżka. -Naprawdę? To straszne! Zabiję się! Powieszę na kroplówce! Hm. A gdzie jest kot? -A gdzies polazł. Chyba jest z Daronem w kiblu. -ŻE CO?! -coś wrzasnęło. Po czym wszedł Daron i zaczął rwać włosy z głowy. Za nim wmaszerowała kotka i usiadła na podłodze przyglądając mu się z ciekawością. -Jak mogłaś?! I co ja teraz zrobię?! -To twoja sprawa. -prychnęła kotka. -Było nie ciągnąć mnie do kibla. -Nie mogłem się powstrzymać! Zresztą wcale się nie opierałaś! Przecież to mi złamie całe życie! I to teraz! -Trudno. Było nie podniecać się tak. Kotka podniosła prowokacujnie ogon i poszła. Daron usiadł na podłodze i zaczął płakać żałośnie. Shavo pozostawiwszy kroplówkę w spokoju poszedł go pocieszać. -Daj spokój... jakoś się ułoży. Na pewno. -Jak? Przecież nie... jak mam z tym żyć? Nigdy nie zaakceptuję tej sytuacji! Jeszcze do tego nie dojrzałem! -No ale opowiedz jak to się stało. -Serj się zainteresował. -No więc patrzę, śliczna kotka. No to ją wziąłem do kibla zaciągnąłem, co tam. Próbowałem jakoś ją pieścić i się z nią zabawić... -i? -I wtedy ona wszystko zepsuła... -To znaczy? -Już było fajnie... i nagle ona mi mówi, że... -Że? -Że... oj, nieważne. Chciałem się z nią zabawić i co wyszło... -No mów! -Chciałem się bawić z nią samochodzikami robiąc z deski klozetowej autostradę, a ona wtedy mnie popchnęła i mój szczęśliwy samochodzik wpadł do kibla a ona spuściła wodę... JAK JA TO PRZEŻYJĘ?! Nie jestem gotów na życie bez mojego samochodzika! Serj nie miał bidulek łatwo z tą kotką pod jednym dachem. Zanim się obejrzał, to on sypiał na posłaniu, które jej przygotował, i to on usługiwał rozbestwionemu koctwu. Jednak kotka była niezwykle urocza i nie potrafiłby jej nie rozpieszczać. Doszli w ogóle do bardzo sensownej umowy: otóż w zamian za ciągłe usługiwanie kotce, Serj mógł czasem ją pogłaskać. Wymiana naprawdę bardzo korzystna! Daron też docenił urok koctwa i aż nazbyt często przychodził się pobawić kłębkiem nici razem z ową cudną kocicą. |
|